Horon Horon Nereye Kadar?

Horon Horon Nereye Kadar?

Son günlerde dernek gecelerinde horona yönelik eleştiriler aldı başını gidiyor. “Horon’dan başka işimiz yok mu?” deniyor resmen. İşin garibi, bu eleştirileri yapanların birçoğu, horonsuz bir Karadeniz etkinliği düşünemeyecek kişiler. Peki mesele ne? Horon, neden bu kadar tartışma konusu oldu?

Öncelikle şunu söyleyeyim: Lafı dolandırmam, tatlı kelimelerle süslemeden doğrudan söylerim. Bu yüzden de kimi zaman “sivri dilli” derler. Olsun, doğru bildiğimi söylemekten vazgeçecek değilim.

Şimdi soruyorum: Dernek gecelerinde sanatçı isimleri neden kocaman puntolarla afişlerde yer alıyor? Neden gecelerin ana görseli sanatçılar oluyor da farklı bir konsepte yönelmiyoruz? Son yılların popüler sanatçıları afişlere büyük puntolarla, ortalara yerleştirilerek konuluyor. Bunu eleştirdiğimden değil, kabul ediyorum ki insanlar önce sanatçı kadrosuna bakıyor. Siyasilerin çok da önemi yok. Öyle olsaydı, afişe bir siyasi parti logosu eklenir, herkes akın akın gelirdi. Ama durum böyle değil.

Peki mesele anlaşıldığına göre, gelelim şu meşhur “Horon horon nereye kadar?” eleştirilerine.

Bir etkinliğe gelip, horon oynanacağını bile bile orada horonu eleştirmek, camiye gidip imama vaaz vermeye benzer. Bu eleştirileri yapanlar, etkinliklere neden geldiklerini bilmiyorlar mı? Ya da soruyu daha net sorayım: Horonsuz bir Karadeniz etkinliği mi gördünüz de örnek alalım?

Sayın başkanlar, bugüne kadar horonsuz bir gece düzenleyip salonu doldurabildiniz mi? Hadi diyelim ki kültürümüzü farklı bir yönüyle tanıtalım dediniz, hamsi festivallerini ilahi eşliğinde mi yaptınız? Daha yakına gelelim: Trabzon Günleri düzenleniyor, merak ediyorum, hangisini horonsuz yaptınız?

Biraz dürüst olalım. Önce eleştirip sonra horon halkasına katılmak, en hafif tabirle samimiyetsizliktir. Eğer horona karşıysanız, elinizi vicdanınıza koyup etkinliklerde yer almayın. Yok, eğer Karadeniz kültürünü yaşatmanın bir parçası olarak görüyorsanız, o zaman eleştirilerinizi gözden geçirin.

Horon, Karadeniz’in ruhudur. Eleştirmek yerine sahip çıkalım. Yoksa bu kültür elden gider, sonra sadece eski videolarda izler, “Vakti zamanında biz de oynardık” diye nostalji yaparız.

Tercih sizin.