Deprem ve Sonrası

Bilindiği üzere ülkemizde büyük bir felaket oldu 10 ilimiz de aynı anda bir felaket oldu.

Ekip arkadaşlarım ile olayı duyar duymaz yola çıktık.

1 gurup Uçak ile Adana sonrasında Hatay Antakya 'ya geçti.

Ben 2 gurup olarak 6 Şubat pazartesi 13 gibi İstanbul dan kara yolu ile Antakya' da bulunan ekibimizin yanına gitmek için yola çıktık.

Yolda kar fırtınası olumsuz şartlarda zor hal Antakya' ya ulaştık, ekibimiz ile buluştuk ve 24 saatlik çalışma proğramını 2 vardiye şeklinde ayarladık.

Ben ve bazı arkadaşlarım gündüz vardiyesinde çalışırken, diğer ekip arkadaşlarım gece vardiyesinde çalışmalara devam etti.

Arama kurtarma işi ekip işidir, ben kurtardım sen kurtardım dan ziyade ekibimiz kurtardı, ekibimize bir acıya elini uzatarak yaşamına vesile olduk.

Ekip olarak zor anlar yaşadık göz yaşlarımızı tutamadık, yeri geldi kendi aranızda motivasyon yükseltmek için şakalaştık.

Arama Kurtarma Çalışması Sabır İster..

Ekip olarak çalışmaya başladığımız Hatay Antakya Uğur Mumcu Bulvarında bulunan binalarda ses dinlemesi yaptık bir çoğumuz girilmesi zor yerlere girdi, canlı, veya cansız bedenlere ulaştık, günler ilerledikçe, enkaz altında akrabaları olan kişiler daha çok gerildi, iş makinesinin yakıt alması 5 dakika çalışmaması onların bize karşı bir tepki göstermesine sebeb oluyordu.

Tabikide bunlar olacak, olması gereken durumlar çünkü içeride ulaşılması beklenilen bir can, bir kardeş, bir anne veya baba var bir an önce ulaşmak istiyor gönül..

Depremin 2 gününden itibaren akın akın yardımlar geliyor, aş evleri kuruluyor, herkes herşeyin farkında ve Devletimiz gücünün sonuna kadar kullanıyor, Belediyeler yardım ve erzak aktarıyor.

Biz bir yandan Arama ve kurtarma yaparken diğer taraftan ailelere süreci anlatıyor onlardan anlayış ve zaman istiyoruz, bizde bu işin profesyonel boyutunda değiliz, elimizden geleni ve elimizdeki imkanlar doğrultusunda çaba harcıyoruz,çünkü bizde gönüllüyüz.

Zor şartlar ve baskılar ile elimizden geleni yapmaya çalışıyor, canlı çıktığında seviniyor, ölü bulduğumuzda aileye nasıl bu sizin mi cenazeniz diye göstereceğiz diye düşünüyoruz sonuçta bizde insanız, kalbimiz var.

Bizim güçlü durmamız gerekiyor, güçlü görünmemiz gerekiyor çünkü biz devletiz.

Neden biz devletiz?

Arama Kurtarma yapan arkadaşların çoğu bir kurumu temsil ediyor, bu kurumda devleti, onun için biz güçlü durmalıyız çünkü biz bir devletiz.

8 Günlük Arama Kurtarma çalışması sona erdi ailelerimizin yanına dönüş yaptık.

Bir yanımız Antakya da kalırken diğer yanımız kuş gibi çırpınıyor du, hepimiz geride sevdiklerimizi ailemizi bırakıpta gelmiştik, İstanbul ayak basarbasmaz herkes görev verilirse geri gitmeye hazır olduğunu söyledi çünkü herkes ailesini bir göz olsun gördü, orada ki durumu düşününce belki bir mucize, belki bir sevinç için taşın altına vücüdunu koymaya hazırdı.

Sokata yemek yapacağım? 

 Bu başlığı beynimize iyice yazmamız lazım. 

Daha Deprem olalalı 24 saat olmuş bulunduğumuz bölgede yağmacılık başlamış. 

Soğuk hava koşullarında frenleri patlamışcasına gelen yardım tırları diğer tarafta yapmacılık. 

Biz toplum olarak. nezaman böyle bir duruma geldik, bu kadar bencil olduk? 

Ekibimiz sahaya iner inmez yıkılmış binalar arasında bir sey duyarız, bir can kurarız diye çalışırken, bir kısım insanlar yapmacılığa başlamış, kimisi kitap, kimisi bira, kimi ayçiçek yağı kimi teflon bant almış, sorduk dayanamadık, neden alıyorsun diye sokakta yemek yapacağım denildi. Tüp yok ocak yok bu nasıl yemek, kimi canı peşine düşmüş kimisi mal mürk, bu yapmacılık olayını şimdilik kısa tutalım belli mi olur bir gün bunla alakalı uzun bir yazı yazarız..